امواج دریای قلب

این روزها که توی زندگی متأهلی و خونه و زندگی خودم هستم، شرایط بینابینی و گذاری رو تجربه میکنم... شاید خیلی ها به احساسشون اینقدر گوش ندن، اما من صدای کوچکترین امواجش رو میشنوم... شاید برایی همین هست که بعد از یک ماه زندگی مشترک، تازه دیروز خیابونهای این محل رو کشف کردم!

سومین یا چهارمین باری بود که خودم تنهایی بیرون میرفتم اما بالاخره کم کم یه نقشه ی ذهنی از محیط ایجاد کردم که قصد دارم ان شاءالله بسطش بدم! در این حد که نزدیکترین ایستگاه مترو رو هم که یاد بگیرم دیگه عالی میشه! ^_^ اونوقت خودم میتونم برم و به مامان اینا سر بزنم. اصلا خیلی عالی میشه! :)

من فرایند «وفق پیدا کردن»ام طول میکشه ولی وقتی وفق پیدا میکنم دیگه اون منطقه ی فیزیکی ،حیطه ی  اندیشه، یا بازه ی زمانی رو فتحش میکنم و تقریباً بهش مسلط میشم! حتی اگر مسلط هم نشم، اعتماد بنفس خوبی پیدا میکنم که لااقل بی تسلط نیستم (البته حسی خیلی بهتر از اون). به امید خدا :)